کیفر خواست زنان ایران
کيفرخواست زنان ايران!
روز پنجشنبه ۱۹ سپتامبر در چهارچوب بيست و چهارمين کنفرانس شوراي حقوق بشر سازمان ملل متحد٬ در شهر ژنو٬ يکي از مقامات سازمان ملل در حوزه اعتراض به نقض حقوق زنان٬ ماريانيک کوفي را ملاقات کرديم. در اين نشست در مورد نقض حقوق زنان در ايران به تفصيل صحبت شد. من اين کيفرخواست را تقديم سازمان ملل و همه زنان در ايران ميکنم که در آنجا به نمايندگي از آنها گفتم که ما قرباني نيستيم و عليه حکومتهاي اسلامي اعلام جرم کرده و روزانه با آنها در حال نبرديم.
کيفرخواست زنان ايران !
اجازه دهيد از طرف زنان ايران٬ کيفرخواست خودمان را در اين مجمع جهاني اعلام کنيم.
ما عليه حکومتي هستيم که زن را نيمه انسان محسوب کرده و در اين قرن بيست و يک٬ با کمال وقاحت٬ همه حقوق انساني زنان را به گروگان گرفته است!
ما اعلام ميکنيم که مخالف قوانين اسلامي و مخالف تعريف جايگاه زن در جامعه قرن و بيست و يکمي بر اساس اسلام و قران٬ هستيم.
ما مخالف حجاب اسلامي هستيم. مخالف جدا سازي جنسيتي و مردسالاري وحشتناکي هستيم که رژيم اسلامي با شلاق و زندان از آن دفاع ميکند.
ما مخالف سنگسار و قوانين قصاص و جنايت مقدسي هستيم که رژيم اسلامي سالها است عليه زنان و مردان و همجنسگرايان در اين کشور اعمال ميکند.
ما مخالف ازدواج دختربچه ها هستیم، ما مخالف ممنوعیت رابطه آزاد دختر و پسر و کلا بزرگسالان با هم هستیم و قانون گذاری رژیم اسلامی و دخالت در روابط انسانی و عاطفی و جنسی زنان را بشدت محکوم میکنیم.
ما ....
آنچه ما ميگوييم٬ حقوق اوليه و انساني است که در اروپا در سطح قوانين به رسميت شناخته شده است.
سوال اينست چرا سازمان ملل و نهادهاي بين المللي بيش از سه دهه سکوت کرده و همين امروز نيز به حملات وحشيانه در خيابانها به زنان و تحميل قوانين و فرهنگ ضد انساني و ضد زن٬ اعتراض نميکنند. کيفرخواست ما در محضر بيست و چهارمين کنفرانس شوراي حقوق بشر سازمان ملل متحد٬ فقط معطوف به حکومت اسلامي ايران نيست٬ که يک حکومت زن ستيز و ضد انسان است٬ بلکه در از این نهادها ميپرسيم٬ عليه آپارتايد جنسيتي در ايران در سه دهه اخير چه کرده ايد٬ عليه تحميل حجاب به زنان٬ عليه سنگسار و عليه قتل و جنايت ناموسي در ايران٬ عليه رجز خواني روزانه آخوندها و حملات هرروزه به زنان٬ بيلان کار شوراي حقوق بشر سازمان ملل و نهادهاي معطوف به حقوق زنان کدام است؟
ما زنان ايران در اينجا و در پيشگاه جامعه بشري٬ نه در لباس قرباني٬ بلکه مدعي ظاهر شده و ميگوييم٬ ما سي سال جنگيديم٬ ما سنگر به سنگر٬ کوچه به کوچه و خيابان به خيابان عليه يک حکومت ضد زن و وحشي جنگيديم. اينها ما را در همه جا تعقيب ميکردند٬ عليه ما از رسانه ها و نماز جمعه هايشان رجز ميخواندند٬ اوباش تربيت شده حزب اللهي را بسوي ما روانه ميکردند٬ ما را سنگسار کردند٬ ما را تحقير کردند و در ايران جنگي تمام عيار عليه ما در سه دهه سازمان دادند٬ اينها تعدادي از فعالين سياسي و مخالف حکومت را در حاليکه حامله بودند٬ کنار ديوار گذاشته و اعدام کردند٬ تعدادي از دختران کم سن را بعد از تجاوز اعدام کردند٬ تا جلوي ورود آنان به "بهشت" را بگيرند! و هر آنچه از رذالت و جنايت در قاموس اشان مي گنجد را عليه ما اعمال کردند٬ اما امروز بيش از هميشه ميدانند و اعتراف ميکنند که نتوانستند ما را شکست دهند! نتوانستند جامعه را اسلامي کنند و نتوانستند زنان را به تمکين وادار کنند.
ما جنگيديم عليه حکومت٬ عليه حجاب٬ عليه زن ستيزي و عليه تهي کردن جامعه از انسانيت!
در زير پوست این جامعه در خانه و مدرسه و دانشگاه، در محل کار و در روابط خصوصي٬ از حرمت خودمان با چنگ و دندان دفاع کرديم٬ ما تحصيل کرديم٬ فرزندان خود را بعنوان انسان تربيت کرديم٬ با همسران و دوستان خود رابطه برابر برقرار کرده٬ فيلم ساختيم٬ شعر سروديم٬ کتاب نوشتيم٬ سازمان زنان ايجاد کرديم٬ عليه سنگسار به خيابان رفتيم و از انسانيت خودمان در همه عرصه ها دفاع کرديم.
ما زنان در ايران٬ از حرمت خودمان و همچنين همسران و دوستان و فرزندان مان دفاع کرديم.
ما حکومت اسلامي ايران را قبل از سرنگون کردنش٬ به شکست کشانديم! اولين حملاتشان به ما بود و حربه اصلي اشان حجاب٬ ما اولين مقاومت هايمان عليه اين قوانين و سنتها را سازمان داديم و امروز در ابعادي ميليوني حجاب را پس زده ايم و اسلاميت نظام پليدشان را به بن بست کشانده ايم.
من آمده ام بگويم که بعنوان یک فعال حقوق زن همراه با هزاران فعال دیگر و همراه با میلیونها زن در ایران مبارزه کردیم و متاسفانه در بيش از سه دهه فعاليت٬ سکوت سي ساله نهادهاي بين المللي را شاهد بوده ایم. شما سعي در آرام کردن ما داشتيد٬ بسياري از شما و فمينيست هاي همواره ساکت٬ به ما گفتيد که حجاب زياد مهم نيست و تحقير و زن ستيزي جزيي از فرهنگ اين کشورها است٬ يعني جزيي از" فرهنگ خودمان"! است٬ ما سکوت نهادهاي بين المللي در مورد سنگسار و تکه تکه شدن زنان را دیدیم و از همان روز گفتیم بايد خودمان بپاخيزيم و بايد خودمان کاري بکنيم. من آماده ام بگويم٬ ما قهرمانانه جنگيديم. عليه جنبش اسلامي و حکومت ضد زن اسلامي. ما سر اين مار اسلامي را زير پا داريم له ميکنيم . درخواست ما از جامعه بين المللي اينست:
سفارت خانه هاي اين حکومت زن ستيز را ببنديد و اعلام کنيد مادام حکومتي زن را در قانون خود انسان بحساب نياورده و در قانون مجازت اسلامي اش سنگسار را کماکان حفظ کرده و حق طلاق و نگهداری کودکان را رسما از زنان گرفته و چند زني را ترويج کند و... اين حکومت را بايد در دنياي قرن بيست و يک به رسميت نشناخت. سفارت خانه هايش را بايد بست و عليه آپارتايد جنسيتي عملا اعتراض کرد.
اين بهترين و متمدنانه ترين راه دفاع از حقوق زنان است.
اجازه دهيد از طرف زنان ايران٬ کيفرخواست خودمان را در اين مجمع جهاني اعلام کنيم.
ما عليه حکومتي هستيم که زن را نيمه انسان محسوب کرده و در اين قرن بيست و يک٬ با کمال وقاحت٬ همه حقوق انساني زنان را به گروگان گرفته است!
ما اعلام ميکنيم که مخالف قوانين اسلامي و مخالف تعريف جايگاه زن در جامعه قرن و بيست و يکمي بر اساس اسلام و قران٬ هستيم.
ما مخالف حجاب اسلامي هستيم. مخالف جدا سازي جنسيتي و مردسالاري وحشتناکي هستيم که رژيم اسلامي با شلاق و زندان از آن دفاع ميکند.
ما مخالف سنگسار و قوانين قصاص و جنايت مقدسي هستيم که رژيم اسلامي سالها است عليه زنان و مردان و همجنسگرايان در اين کشور اعمال ميکند.
ما مخالف ازدواج دختربچه ها هستیم، ما مخالف ممنوعیت رابطه آزاد دختر و پسر و کلا بزرگسالان با هم هستیم و قانون گذاری رژیم اسلامی و دخالت در روابط انسانی و عاطفی و جنسی زنان را بشدت محکوم میکنیم.
ما ....
آنچه ما ميگوييم٬ حقوق اوليه و انساني است که در اروپا در سطح قوانين به رسميت شناخته شده است.
سوال اينست چرا سازمان ملل و نهادهاي بين المللي بيش از سه دهه سکوت کرده و همين امروز نيز به حملات وحشيانه در خيابانها به زنان و تحميل قوانين و فرهنگ ضد انساني و ضد زن٬ اعتراض نميکنند. کيفرخواست ما در محضر بيست و چهارمين کنفرانس شوراي حقوق بشر سازمان ملل متحد٬ فقط معطوف به حکومت اسلامي ايران نيست٬ که يک حکومت زن ستيز و ضد انسان است٬ بلکه در از این نهادها ميپرسيم٬ عليه آپارتايد جنسيتي در ايران در سه دهه اخير چه کرده ايد٬ عليه تحميل حجاب به زنان٬ عليه سنگسار و عليه قتل و جنايت ناموسي در ايران٬ عليه رجز خواني روزانه آخوندها و حملات هرروزه به زنان٬ بيلان کار شوراي حقوق بشر سازمان ملل و نهادهاي معطوف به حقوق زنان کدام است؟
ما زنان ايران در اينجا و در پيشگاه جامعه بشري٬ نه در لباس قرباني٬ بلکه مدعي ظاهر شده و ميگوييم٬ ما سي سال جنگيديم٬ ما سنگر به سنگر٬ کوچه به کوچه و خيابان به خيابان عليه يک حکومت ضد زن و وحشي جنگيديم. اينها ما را در همه جا تعقيب ميکردند٬ عليه ما از رسانه ها و نماز جمعه هايشان رجز ميخواندند٬ اوباش تربيت شده حزب اللهي را بسوي ما روانه ميکردند٬ ما را سنگسار کردند٬ ما را تحقير کردند و در ايران جنگي تمام عيار عليه ما در سه دهه سازمان دادند٬ اينها تعدادي از فعالين سياسي و مخالف حکومت را در حاليکه حامله بودند٬ کنار ديوار گذاشته و اعدام کردند٬ تعدادي از دختران کم سن را بعد از تجاوز اعدام کردند٬ تا جلوي ورود آنان به "بهشت" را بگيرند! و هر آنچه از رذالت و جنايت در قاموس اشان مي گنجد را عليه ما اعمال کردند٬ اما امروز بيش از هميشه ميدانند و اعتراف ميکنند که نتوانستند ما را شکست دهند! نتوانستند جامعه را اسلامي کنند و نتوانستند زنان را به تمکين وادار کنند.
ما جنگيديم عليه حکومت٬ عليه حجاب٬ عليه زن ستيزي و عليه تهي کردن جامعه از انسانيت!
در زير پوست این جامعه در خانه و مدرسه و دانشگاه، در محل کار و در روابط خصوصي٬ از حرمت خودمان با چنگ و دندان دفاع کرديم٬ ما تحصيل کرديم٬ فرزندان خود را بعنوان انسان تربيت کرديم٬ با همسران و دوستان خود رابطه برابر برقرار کرده٬ فيلم ساختيم٬ شعر سروديم٬ کتاب نوشتيم٬ سازمان زنان ايجاد کرديم٬ عليه سنگسار به خيابان رفتيم و از انسانيت خودمان در همه عرصه ها دفاع کرديم.
ما زنان در ايران٬ از حرمت خودمان و همچنين همسران و دوستان و فرزندان مان دفاع کرديم.
ما حکومت اسلامي ايران را قبل از سرنگون کردنش٬ به شکست کشانديم! اولين حملاتشان به ما بود و حربه اصلي اشان حجاب٬ ما اولين مقاومت هايمان عليه اين قوانين و سنتها را سازمان داديم و امروز در ابعادي ميليوني حجاب را پس زده ايم و اسلاميت نظام پليدشان را به بن بست کشانده ايم.
من آمده ام بگويم که بعنوان یک فعال حقوق زن همراه با هزاران فعال دیگر و همراه با میلیونها زن در ایران مبارزه کردیم و متاسفانه در بيش از سه دهه فعاليت٬ سکوت سي ساله نهادهاي بين المللي را شاهد بوده ایم. شما سعي در آرام کردن ما داشتيد٬ بسياري از شما و فمينيست هاي همواره ساکت٬ به ما گفتيد که حجاب زياد مهم نيست و تحقير و زن ستيزي جزيي از فرهنگ اين کشورها است٬ يعني جزيي از" فرهنگ خودمان"! است٬ ما سکوت نهادهاي بين المللي در مورد سنگسار و تکه تکه شدن زنان را دیدیم و از همان روز گفتیم بايد خودمان بپاخيزيم و بايد خودمان کاري بکنيم. من آماده ام بگويم٬ ما قهرمانانه جنگيديم. عليه جنبش اسلامي و حکومت ضد زن اسلامي. ما سر اين مار اسلامي را زير پا داريم له ميکنيم . درخواست ما از جامعه بين المللي اينست:
سفارت خانه هاي اين حکومت زن ستيز را ببنديد و اعلام کنيد مادام حکومتي زن را در قانون خود انسان بحساب نياورده و در قانون مجازت اسلامي اش سنگسار را کماکان حفظ کرده و حق طلاق و نگهداری کودکان را رسما از زنان گرفته و چند زني را ترويج کند و... اين حکومت را بايد در دنياي قرن بيست و يک به رسميت نشناخت. سفارت خانه هايش را بايد بست و عليه آپارتايد جنسيتي عملا اعتراض کرد.
اين بهترين و متمدنانه ترين راه دفاع از حقوق زنان است.
مينا احدي سخنگوي فتنه ( جنبش براي رهايي زن)
۲۴ سپتامبر ۲۰۱٣
