دهان هاي بدون خنده. مادران بدون فرزند. زنان بدون سر. قلم هاي بدون جوهر و كتاب هاي بدون كلمه شد/ و پدر كه سهمش از همه بيشتر بود در اعتياد به تحفه اي كه آورده بود جان داد/ و ما براي هميشه كوچك مانديم/ آنقدر كوچك كه حالا ديگر حتي در خانه ي خودمان هم گم ميشويم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر