صدها هزاران سفره را از توشه خالی دیده ام ای کاسه لیسان ِزمان من با دگر دلدادگان در نذرِ مرگ دشمنان پیمانهها نوشیده ام هم زین خورید و زان خورید انگوروخون پنهان خورید دست آخِرِ کار ِ شما را چون مگسها دیده ام کِی از قبای نقره گون پروانه می آید برون من این حقیقت را ز کِرم ِ ابرشم پرسیده ام آیید و چرخید وشوید آخِربه کام ِ مرگ و من با بعدِ تان میچرخم و با قبلِ تان چرخیده ام تا عشق وحس ونای دل برتیغ ِمذهب میزنید من داغ ِمیهن بر دل و هم میزنم بر دیده ام وه کاینچنین بر پا شدم وز ریشه بی همتا شدم جهل از تنم برکندم و رخت خِرَد پوشیده ام از راستی گفتی سخن ، آذر بگردم مهر ِ تو کاین واژه های ناب را جای دگر نشنیده ام... آذر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر